دلم به مویی بند بود!

شانه اش کردی...؟!

 

 

 

بدون تو

 

حتی نفس کشیدن هم

سر من منت می گذارد...!

 

  

پشت این بغض

بیدی شکسته که

 

خیال می کرد

 

با این بادها نمی لرزد...

 

 

آهم

 

بوی کلماتی را می دهد،

 

که سوختند...

 

  

من "تو" را به دلم قول داده ام...

نگذار بد قول شوم!

 

 

 

 

گاهی نمی شود بسرایم

وقتی تو،

دورترین اتفاق جهانی،

من ناتوان ترین شاعران زمینم...

 

 

 

برکه ها

انتهای اقیانوس را نمی دانند،

مرا ببخش اگر گاهی

نشانی ات را گم می کنم

نوشته شده در 3 / 11 / 1390برچسب:,ساعت 19:7 توسط بهار| |